Είναι απορίας άξιο γιατί μας μαθαίνουν από πολύ μικρή παιδική ηλικία το πως να αγαπάμε τους γύρω μας αλλά σπάνια μας μαθαίνουν το πως να αγαπάμε τον εαυτό μας…
Η αγάπη για τον εαυτό μας είναι ένα project αρκετά δύσκολο για τον καθένα μας. Η εκτίμηση απέναντι στον εαυτό μας αλλά και η αναγνώριση της αξίας μας θα πρέπει να αποτελούν προτεραιότητες για εμάς. Για να μπορέσουμε να φτάσουμε στη συναισθηματική πληρότητα είναι αναγκαίο να βάζουμε προτεραιότητα τον εαυτό μας και να έχουμε στον περίγυρό μας ανθρώπους που σέβονται αυτό τον τρόπο σκέψης.
Για να μπορέσουμε όμως να έχουμε αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια χρειάζεται να έχουμε και αυτογνωσία. Αυτή αποτελεί το κλειδί για τη δημιουργία ουσιαστικών σχέσεων. Το μεγάλο ερώτημα είναι λοιπόν το πως θα ανακαλύψουμε αυτό το κλειδί; Ποια είναι αυτά που χρειάζεται να κάνουμε για να μπορέσουμε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας;
Η σπουδαία Βιρτζίνια Σατίρ διατύπωσε πέντε ελευθερίες που μας οδηγούν στην απάντηση του παραπάνω ερωτήματος.
Πάμε να δούμε τις δούμε πιο αναλυτικά:
Η ελευθερία του να “είσαι”: Η πρώτη ελευθερία της Σατίρ αφορά την αυθεντικότητα. Οι άνθρωποι οφείλουμε να ζούμε στο παρόν και όχι στο παρελθόν ή στο μέλλον. Χρειάζεται να μάθουμε να βλέπουμε και να ακούμε αυτά που υπάρχουν και όχι αυτά που θα έπρεπε να υπάρχουν ή αυτά που θα υπάρξουν ή αυτά που υπήρξαν. Άρα; η κατεύθυνση της προσοχής μας εξαρτάται από εμάς τους ίδιους. Εμείς ορίζουμε που θα εστιάσουμε και κανένας άλλος.
Η ελευθερία να αποφασίζεις τι σκέφτεσαι και πως νιώθεις γι’ αυτό: Στους theSPEAKERS πρεσβεύουμε την ορθή επικοινωνία με τα λόγια και τις πράξεις μας και η δεύτερη ελευθερία της Σατίρ ασχολείται με αυτό ακριβώς. Για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε αυθεντικές σχέσεις είναι απαραίτητο να έχουμε πλήρη συναίσθηση του τι σκεφτόμαστε και το πως νιώθουμε και όχι να σκεφτόμαστε αυτό που θα έπρεπε ή να νιώθουμε αυτό που θα έπρεπε. Γιατί; Γιατί πολύ απλά εμείς ορίζουμε το πως νιώθουμε και κανένας άλλος. Όταν δεν εκφράζουμε ούτε στο μισό αυτά που σκεφτόμαστε ή νιώθουμε τότε δημιουργούμε μία διπλή προδοσία: Προδίδουμε τον εαυτό μας γιατί απορρίπτουμε την αληθινή μας φύση αλλά προδίδουμε και τους άλλους “καλύπτοντας” αυτό που στην πραγματικότητα είμαστε.
Η ελευθερία να αισθάνεσαι: Ένα τεράστιο κεφάλαιο που θα μπορούσε από μόνο του να γίνει πολυσέλιδο άρθρο. Πόσο εύκολο είναι στα αλήθεια να αισθανόμαστε αυτό που αισθανόμαστε και όχι αυτό που θα έπρεπε να αισθανόμαστε; Καθόλου εύκολο και χρειάζεται πολύ δουλειά. Αποτελεί μεγάλο ερώτημα, τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό, για ποιο λόγο δεν μας διδάσκει κάποιος από μικρή ηλικία το πως να εκφράζουμε αυτό που νιώθουμε. Όταν αντιληφθούμε ότι όλα μας τα συναισθήματα είναι έγκυρα και ότι δεν πρέπει να τα καταπιέζουμε τότε θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα προς την επίτευξη της ευτυχίας.
Η ελευθερία να ζητάς: Πόσες φορές δεν έχεις πιάσει τον εαυτό σου να θέλει κάτι αλλά να μην το ζητάει; Γιατί δεν το ζητάει; Δύσκολη απάντηση σε μία δύσκολη ερώτηση. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε κανέναν και τίποτα για να ζητήσουμε τα όσα θέλουμε. Το να ενεργούμε μόνο όταν μας παραχωρείται η άδεια είναι δείγμα χαμηλής αυτοεκτίμησης. Αυτό τις περισσότερες φορές είναι ένα συναίσθημα που έχει τις ρίζες του στην παιδική ηλικία όμως ποτέ δεν είναι αργά για να αφυπνιστεί κάποιος και να υψώσει με σεβασμό τη φωνή του για να τον προσέξουν.
Η ελευθερία του να ρισκάρεις: Πόσο βαρετό είναι το να επιλέγεις πάντοτε τον ασφαλή δρόμο; Συμφωνώ στο ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ικανοί στο να διαχειρίζονται επιλογές που εμπεριέχουν ρίσκο. Να σου θυμίσω το εξής: Εγκαταλείποντας τη ζώνη ασφαλείας ο οργανισμός παράγει ορμόνες οι οποίες είναι υπεύθυνες για το αίσθημα της ευτυχίας. Εάν θέλεις λοιπόν να νιώσεις αυτό το συναίσθημα και εάν θες να ωριμάσεις και να προοδεύσεις τότε ο μόνος τρόπος είναι η δράση και η ευθύνη των πράξεών σου.
Νίκος Βόπης
Ph.D. candidate in Modern Psychology at Yale University
NLP-CHA Master /Mind Trainer theSPEAKERS
