Θυμάμαι πριν αρκετά χρόνια μία φράση που κυκλοφορούσε τυπωμένη σε χιλιάδες μπλουζάκια και καπέλα, έδειχνε δύο συνοφρυωμένα μάτια να σε κοιτάζουν κι έγραφε
“Fear is in the eyes of the beholder”. Μεταφράζοντας κατά λέξη, η προηγούμενη φράση μας λέει πως ο φόβος βρίσκεται στα μάτια του θεατή/παρατηρητή. Αν προσπαθήσουμε να αποδώσουμε, πιο ελεύθερα, το παραπάνω νόημα σε συνδυασμό, πάντα, με το γεγονός ότι η φράση ήταν τυπωμένη σε κάποιο ρούχο εύκολα συμπεραίνουμε πως αυτός που φορούσε το ρούχο ή το καπέλο δεν είχε κανένα φόβο μέσα του σε αντίθεση με τον κόσμο που ήταν τριγύρω και τον παρατηρούσε.
Στην πραγματικότητα, δε γνωρίζω αν πουλήθηκαν χιλιάδες αντίτυπα της μπλούζας εξαιτίας του σχέδιου με τα μάτια ή της συγκεκριμένης φράσης. Ωστόσο, αυτό που με σιγουριά γνωρίζω είναι πως η παραπάνω φράση κρύβει, ταυτόχρονα, μια αλήθεια και ένα ψέμα μέσα της. Αναμφίβολα, λοιπόν, ένας άνθρωπος που δε θα φοβόταν τίποτα θα μας προκαλούσε δέος και τρόμο! Σκεφτείτε το. Ένας άνθρωπος που δε θα είχε τίποτα να χάσει και δε θα λογάριαζε τίποτα θα ήταν ατρόμητος και συνάμα επικίνδυνος, θα προκαλούσε έμπνευση για κάποιους και αποστροφή για άλλους και, με βεβαιότητα, φόβο σε όλους.
Παρόλα αυτά, αν ρίξουμε μια ματιά σε όλους τους ήρωες της παγκόσμιας ιστορίας θα διαπιστώσουμε ότι ακόμη και για τους πιο γενναίους υπήρχαν πράγματα ή σκέψεις που τους φόβιζαν. Άλλωστε, ο Αριστοτέλης έλεγε πως “ο γενναίος καθορίζεται με βάση τον ανθρώπινο φόβο και το ανθρώπινο θάρρος. Δηλαδή, αν κάποιος δείχνει θάρρος εκεί που οι περισσότεροι ή όλοι φοβούνται, είναι τότε γενναίος”.
Η ζωή και η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου προκύπτει από τα αποτελέσματα των επιλογών του. Επιλογές που αφορούν, αποκλειστικά και μόνο, την επίτευξη κάποιου στόχου. Μερικοί στόχοι είναι μικροί και καθημερινοί ενώ άλλοι μεγαλεπήβολοι, φιλόδοξοι και περισσότερο απαιτητικοί! Οι τελευταίοι είναι και αυτοί που έχουν μεγαλύτερη σημασία για το αποτέλεσμα που διαβάσατε προηγουμένως. Ωστόσο, συχνά, αν όχι πάντοτε, στο δρόμο για τους δυσκολότερους στόχους συναντούμε και τα μεγαλύτερα εμπόδια. Εμπόδια που ο νους μας μεταφράζει σα φόβους ή φοβίες! Καλούμαστε, λοιπόν, εμείς να τα ξεπεράσουμε. Όμως, καθώς προχωράμε προς αυτά μας καταλαμβάνει το συναίσθημα του φόβου το οποίο προέρχεται από τη σκέψη για το άγνωστο που υπάρχει πέρα από το εμπόδιο και ξαφνικά σταματάμε. Και μένουμε πίσω. Και δεν πετυχαίνουμε το στόχο μας. Και, τελικά, δε γινόμαστε αυτό που θα μπορούσαμε να είμαστε!
Πώς θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε αυτό το στάδιο και το μεγάλο εμπόδιο που ορθώνεται εμπρός μας; Μπορεί να σας φανεί αστείο μα τα “Μαθηματικά” μπορούν να μας βοηθήσουν. Η “Απαγωγή σε άτοπο” είναι μία από τις σημαντικότερες μεθόδους μαθηματικής απόδειξης. Παρόλα αυτά, κανείς δε μας απαγορεύει να την εφαρμόσουμε στην προσωπική μας ζωή αφού, ουσιαστικά είναι μια συλλογιστική μέθοδος που αποδεικνύει την αλήθεια μιας πρότασης με βάση το γεγονός ότι η αντίθετή της είναι ψευδής ή λανθασμένη.
Αν για παράδειγμα, ο μεγαλύτερος φόβος που έχω αφορά τη δική μου σωματική και ψυχική υγεία ή αυτή των αγαπημένων μου προσώπων τότε όλοι οι υπόλοιποι φόβοι μπορούν να ξεπεραστούν.
Άρα δεν είναι φόβοι που μπορούν να μας καθηλώσουν και συνεπώς μπορούμε να προχωρήσουμε πέρα από αυτούς.
Φυσικά, κίνδυνοι μπορεί να υπάρχουν αλλά εφόσον δεν αποτελούν πλέον κάτι που φοβόμαστε μπορούμε να βρούμε τρόπο να τους αντιμετωπίσουμε.
Μόνο στο στίβο ξεπερνάμε τα εμπόδια πηδώντας. Στη ζωή μπορούμε να περάσουμε από κάτω ή και από γύρω!
Λεζπουρίδης Θεοχάρης
Αρθρογράφος – theSPEAKERS
