Νιώθω πολύ περήφανη για σένα. Εσύ νιώθεις περήφανος για τον εαυτό σου;
—
Κάπως έτσι έκλεισε η συζήτησή μου με ένα αγαπημένο μου πρόσωπο χθες βράδυ.
Και ομολογώ πως στην αρχή δεν αντιλήφθηκα πόσο όμορφη, αλλά ταυτόχρονα και «δύσκολη» ήταν αυτή η ερώτηση. Εκείνη τη στιγμή, απλώς χαμογέλασα.
Χρειάστηκε να περάσει ένα ολόκληρο βράδυ, ώσπου το επόμενο πρωί να καταλάβω.
Ας σκεφτούμε το εξής.
Είναι απόλυτα υγιές -μάλλον και απαραίτητο- να θέτουμε στόχους στη ζωή μας.
Για την ακρίβεια, οι στόχοι που θέτουμε είναι αυτοί που θα καθορίσουν το μέλλον μας και την εξέλιξή μας. Και φυσικά, δεν χωράει αμφιβολία εδώ πως εάν οι στόχοι μας είναι υψηλοί (σας το προτείνω ανεπιφύλακτα αυτό), τόσο πιο δύσκολο είναι και το έργο μας για να τους πετύχουμε.
Όμως, εδώ δεν κρύβεται και η μαγεία της ίδιας της ζωής;!
Να προσπαθούμε καθημερινά να γινόμαστε όλο και καλύτεροι, να ξεπερνάμε τα εμπόδια τα οποία στην αρχή φάνταζαν ανυπέρβλητα και τελικά να αγγίζουμε τη δική μας «κορυφή».
Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που κατά τη διάρκεια αυτής της προσπάθειας, ξεχνάμε να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να δούμε την πρόοδο την οποία έχουμε κάνει μέχρι τώρα;
Ίσως το σημείο που βρισκόμαστε σήμερα, να είναι αυτό που μέχρι και πριν λίγους μήνες, ήταν η «κορυφή» που πασχίζαμε να κατακτήσουμε.
Ενδεχομένως η εργασία που έχουμε πλέον καθημερινά, να είναι εκείνη που πριν κάποια χρόνια, φάνταζε αδύνατη.
Η σημερινή σχέση που έχουμε χτίσει με τον/τη σύντροφό μας, να ήταν μία σκέψη που είχε περάσει απλώς από το μυαλό μας, αλλά διστάζαμε να την κάνουμε πράξη.
Τόσα παραδείγματα και καταστάσεις, τις οποίες αν σκεφτούμε καλύτερα, ήταν οι στόχοι που είχαμε θέσει πριν κάμποσο καιρό και ονειρευόμασταν την επίτευξή τους.
Όμως το κατανοώ. Δεν είναι εύκολο να κάνουμε το βήμα πίσω και να αναγνωρίσουμε ό,τι έχουμε κατακτήσει μέχρι τώρα.
Θέλει χρόνο με τον εαυτό μας. Σκέψη. Ειλικρινή απολογισμό.
Ωστόσο, στο τέλος της ημέρας, όταν αντικρίσουμε την πρόοδο που έχουμε διαγράψει, θα αντιληφθούμε πως ο κόπος μας άξιζε.
Μπορεί οι μάχες που δώσαμε να ήταν δύσκολες, αλλά βγήκαμε νικητές.
Κι αυτό, το οφείλουμε σε εμάς τους ίδιους!
Αν μου κάνει λοιπόν κάποιος ξανά αυτή την ερώτηση, ξέρω τι θα του απαντήσω:
«Ναι! Νιώθω περήφανος για μένα»
Όχι μόνο γιατί έχω φθάσει «εδώ», αλλά διότι δεν τα παράτησα εκείνες τις στιγμές που είχα χάσει το «γιατί» μου.
Και σε προσκαλώ λοιπόν να κάνεις και εσύ το ίδιο.
Να νιώθεις περήφανος/η για τον εαυτό σου.
Για όσα έχεις καταφέρει μέχρι σήμερα.
Για τις δυσκολίες που ξεπέρασες.
Για όλα αυτά που θυσίασες, αλλά τελικά σε οδήγησαν στην «κορυφή» σου.
Είναι κι αυτό μία μορφή αυτοεκτίμησης και ειλικρινής επικοινωνίας προς τον εαυτό μας.
Γιατί αν δεν αγαπήσουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας, πώς περιμένουμε να το κάνουν οι γύρω μας;!
Πάνος Φουσκολαγουδάκης
Digital Marketing & Social Media Manager
