Τι είναι αυτό που διαχωρίζει τους ανθρώπους που δείχνουν πιο ισορροπημένοι από αυτούς που ταλαιπωρούνται περισσότερο στις ζωές τους; Μήπως οι πρώτοι έχουν λύσει τα προβλήματά τους και οι δεύτεροι όχι; Μήπως οι πρώτοι δεν είχαν ποτέ προβλήματα και οι δεύτεροι γεννήθηκαν μέσα σε αυτά; Σίγουρα όχι!
Πολλές φορές παρατηρώντας τους ανθρώπους μπορούμε με μεγάλη ευκολία να διαπιστώσουμε ποιοι περπατούν με σκυφτή πλάτη, ποιοι βαδίζουν πιο “αγχωμένα”, ποιοι περπατούν με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, ποιοι από αυτούς δείχνουν πιο ισορροπημένοι και πιο υγιείς ψυχικά. Τι συμβαίνει με αυτή την κατηγορία ανθρώπων; τι κάνουν καλύτερα σε σχέση με τους υπόλοιπους;
Η άποψη ότι υπάρχουν άνθρωποι χωρίς προβλήματα περισσότερο με ουτοπία μοιάζει παρά με ένα πιθανό σενάριο. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην ανησυχεί για κάτι. Οτιδήποτε κι αν είναι αυτό. Μεγάλο ή μικρό σημασία δεν έχει. Για τον οποιοδήποτε, αυτό το οποίο τον απασχολεί φαντάζει μεγάλο. Γιατί; Γιατί το υποσυνείδητο λειτουργεί ως ένα βετέξ. Ναι καλά διάβασες. Μόνο που αντί να ρουφάει, διαχέει ό,τι εμπεριέχει. Και εάν εμείς προβληματιζόμαστε με κάτι τότε όσο περισσότερη σκέψη αφιερώνουμε σε αυτό τόσο μεγαλύτερο θα γίνεται το πρόβλημα.
Καλά μέχρι εδώ. Η επόμενη ερώτηση έρχεται από μόνη της… Άρα είμαστε καταδικασμένοι να διογκώνουμε από μόνοι μας τα μικρά προβλήματα που δημιουργούνται στην καθημερινότητά μας; Όχι! Μα πως όχι;
Ο ανθρώπινος ψυχισμός όπως και γενικότερα το ανθρώπινο σώμα εμπεριέχει χιλιάδες μηχανισμούς αυτοΐασης. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως έχει τη λύση για κάθε πιθανό πρόβλημα που μπορεί να προκύψει. Μόνο που πολλές φορές, αναφορικά με την ψυχική υγεία, θα πρέπει αυτό να γίνει συνειδητά και όχι ασυνείδητα όπως γίνεται με το σώμα μας πχ ότι κοπούμε με ένα αιχμηρό αντικείμενο και αυτό κληθεί να επουλώσει την πληγή. Εκεί δεν καταβάλουμε κάποια συνειδητή προσπάθεια. Στην ψυχική υγεία το πράγμα δεν λειτουργεί έτσι!
Εκεί εμείς είμαστε αυτοί που καλούμαστε να διαχειριστούμε κάθε μικρό ή μεγάλο εμπόδιο που προκύπτει. Άρα; όλα έχουν να κάνουν με τη σωστή διαχείριση. Θέτω παράδειγμα για να γίνω πιο κατανοητός. Για ποιο λόγο πολλοί άνθρωποι ενώ παλεύουν χρόνια με την απώλεια βάρους δυσκολεύονται πολύ στο να τα καταφέρουν και εάν τα καταφέρουν πολλές φορές είναι για μικρό χρονικό διάστημα; Διότι προσπαθούν να “σκοτώσουν” τον μικρό τους εαυτό που βρίσκεται μέσα τους και έχει μάθει πως το φαγητό είναι είτε μία μορφή επιβράβευσης είτε ένα καταφύγιο όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Και όσο περισσότερο προσπαθούν να τον ξεριζώσουν τόσο πιο δυνατός γίνεται.
Ποια είναι η λύση; Πάρτε τον αγκαλιά! Αγαπήστε τον! Εξάλλου εσείς είστε αυτός! Πείτε του δύο όμορφα λόγια και πείτε του να μην φοβάται! Μαζί θα πορευτείτε και θα τα καταφέρετε! Μην προσπαθείτε να τον φιμώσετε! Απλά πορευτείτε παρέα σε αυτό το όμορφο ταξίδι και όλα θα γίνουν λιγάκι πιο εύκολα!
Νίκος Βόπης
Ph.D. in Modern Psychology at Yale University
NLP-CHA Master /Mind Trainer theSPEAKERS
