Έρχεται ο Αύγουστος. Έρχονται οι διακοπές. Έρχεται η ανεμελιά.
Υπέροχα και απαραίτητα όλα αυτά. Υπάρχει αυτή η φούρια να ζήσουμε, να κάνουμε, να πούμε. Λογικό. Απολύτως λογικό.
Βγες έξω, σήκωσε περισσότερα στόριζ, κάνε περισσότερα ΤικΤοκ, πιες παραπάνω, δες περισσότερο κόσμο, διασκέδασε Ό Σ Ο περισότερο μπορείς.
Γιατί να μη το κάνεις άλλωστε; Μία ζωή την έχουμε! Αν δεν το κάνω τώρα, πότε θα το κάνω. Και έτσι είναι. Μην αφήνεις τις στιγμές. Ζήσε τις. Στο τέρμα. Στο φουλ.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο κομμάτι που αξίζει να δεις όσο περνάς χρόνο με άλλους ανθρώπους. Ο χρόνος που περνάς με τον εαυτό σου.
Εχθές το βράδυ ήμασταν με φίλους στον κόλπο της Μαλτεζάνας στην Αστυπάλαια. Ένα ψαροχώρι που θαρρείς ότι έχει βγει από ταινία της δεκαετίας του ’50 και σου κάνει πλάκα. Θες, δε θες εδώ ο χρόνος σταματά.
Εχθές το βράδυ λοιπόν ο φίλος μου έλεγε στην παρέα:
«Δε μπορείς να αγαπήσεις πραγματικά κάποιον άλλο εάν πρώτα δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου. Δε μπορείς να δεχτείς εάν πρώτα δεν έχεις μάθει να δίνεις. Δε μπορείς να «ανέβεις» εάν πρώτα δεν έχεις δει πως είναι να «κατεβαίνεις».
Σκεφτόμουν μέσα μου όση ώρα εκείνος μιλούσε. Πώς θα αγαπήσω τον εαυτό μου εάν δεν ξέρω ποιος είναι; Ή μάλλον καλύτερα, εάν δεν προσπαθώ καθημερινά να μάθω ποιος είναι; Πραγματικά σε ρωτώ και ΜΕ ρωτώ. Ποιος είναι ο Αποστόλης; Ποιος/α είσαι;
Εχθές το πρωί άλλαξα 3 γνώμες για το ποια ώρα της μέρας θέλω να φάω, τι θέλω να φάω και που ακριβώς θα φάω. Ως εκ τούτου, μη λέω στον εαυτό μου ότι ξέρω ποιος είμαι. Προσπαθώ, επιδιώκω, επιθυμώ καθημερινά να μάθω όλο και καλύτερα τον εαυτό μου. Είμαι σε αυτό το αέναο ταξίδι της ανακάλυψης του ποιος είμαι. Ναι είμαι σε αυτό το ταξίδι και ευτυχώς έχω και συνοδοιπόρους (θα μιλήσουμε άλλη φορά για την αξία των συνοδοιπόρων).
Για να μάθω ποιος είμαι είναι απαραίτητο να περάσω χρόνο με εμένα. Όπως έλεγα εχθές στην παρέα μου, ο χρόνος που αφιερώνεις είτε στον εαυτό σου είτε σε άλλα άτομα είναι ότι το νερό για τα φυτά. Τα μεγαλώνει, τα θεριεύει, τα φροντίζει. Αυτό θέλουμε ή ιδανικά θα θέλαμε για εμάς. Αυτό το «νερό» προς εμάς κυρίως.
1 φορά τη μέρα; 2 φορές τη μέρα; 1 φορά την εβδομάδα; Όσο κρίνεις εσύ απαραίτητο.
Τι να κάνεις όσο περνάς χρόνο με τον εαυτό σου; Πολλά και τίποτα.
Μπορείς να κοιτάξεις απλώς το ταβάνι. Να ετοιμάσεις το αγαπημένο σου φαγητό. Να χορέψεις ακούγοντας τη μουσική που απολαμβάνεις. Να γράψεις τις σκέψεις σου και να πετάξεις μετά το χαρτί. Να περπατήσεις χωρίς να ξέρεις που πηγαίνεις. Να χαθείς δηλαδή στη γειτονιά σου. Να δεις κάτι αλλά να μην το αξιολογήσεις απλώς να το παρατηρήσεις. Χωρίς κριτική. Να διαβάσεις ένα βιβλίο – Εννοείται να διαβάσεις ένα βιβλίο. Εάν δε μπορείς να διαβάσεις, άκουσε το. Εάν δε θέλεις ούτε να το ακούσεις τότε διάλεξε μία σελίδα στην τύχη από ένα βιβλίο και κράτησε ότι αγγίζει την καρδιά σου από αυτές τις λέξεις.
Ό,τι αγγίζει την καρδιά σου. Αυτό και μόνο. Αυτό χρειάζεσαι, αυτό χρειάζομαι.
Αυτό είναι ο χρόνος με τον εαυτό σου.
Ζω για εμένα και όχι για αυτά που θα ήθελα να συμβαίνουν σε εμένα.
Αποστόλης Κουμαρίνος
Ιδρυτής των theSPEAKERS & Πρωταθλητής Δημόσιας Ομιλίας
