«Ο χρόνος είναι χρήμα!» λένε κάποιοι… Λάθος!
Ο χρόνος είναι χρόνος, μα, αυτός που θα βρει τον τρόπο να τον «χειραγωγήσει» με γνώμονα τις επιθυμίες του, τότε αυτός θα αποκτήσει πλούτο. Το χρήμα, ωστόσο, δεν είναι η μοναδική μορφή πλουτισμού και αυτό οφείλουμε πάντοτε να το έχουμε στο νου μας.
Μέχρι να εφεύρουν, λοιπόν, τη χρονομηχανή, ας ξεκινήσουμε εμείς να δημιουργούμε το δικό μας ρολόι που θα χτυπάει ξεχωριστά από αυτό του υπόλοιπου κόσμου. Πηγαίνοντας γρηγορότερα φτάνουμε και πιο μακριά, αν απαλείψουμε την έννοια του χρόνου. Κι αυτό ακριβώς θα κάνουμε. Θα δημιουργήσουμε το δικό μας χρονοδιάγραμμα που θα πηγαίνει γρηγορότερα. Πώς; Αντικαθιστώντας το 24ωρο με μία λιγότερη ώρα. Κάθε μέρα, πλέον, θα έχει 23 ώρες. Άρα, με τον τρόπο αυτό ήδη έχετε ξεκινήσει τη μέρα σας νωρίτερα από τους υπόλοιπους. Τι σημασία έχει αν το ημερολόγιο δείχνει ακόμη 1η του μήνα, εσείς ήδη είστε μια ώρα μπροστά στο μέλλον σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο, καλωσορίζοντας τη 2η μέρα του μήνα. Συγχαρητήρια! Μόλις ανακαλύψατε τη χρονομηχανή!
Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε το χρόνο δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση. Στην πραγματικότητα, μπορούμε να κινούμαστε στο παρελθόν και στο μέλλον παίρνοντας την απόφαση να μικρύνουμε ή να μεγαλώσουμε το χρονοδιάγραμμα των 24 ωρών. Αν η αλλαγή αυτή αποτελείται από τη διάρκεια μιας ώρας τότε για κάθε 24 ημέρες εμείς θα κερδίζουμε ή θα χάνουμε (ανάλογα αν κουρδίζουμε το προσωπικό μας ρολόι μπροστά ή πίσω) μία ολόκληρη ημέρα! Κάντε τις μαθηματικές πράξεις και θα βρείτε ότι σε διάστημα 365 ημερών μπορούμε να πάμε 15 μέρες μπροστά στο μέλλον ή πίσω στο παρελθόν. Ανάλογα, πάντα, με αυτό που μας εξυπηρετεί. Σας ακούγεται όλο αυτό σαν σενάριο από ταινία επιστημονικής φαντασίας; Μπορεί, αλλά ισχύουν όλα όσα μόλις διαβάσατε!
Αν με κάποιον καθεστωτικό τρόπο αποφασιζόταν, για ολόκληρο τον πλανήτη, η μέρα να έχει 23 ώρες για παράδειγμα, αντί για 24, τότε όλοι θα συμμορφωνόμασταν με τα νέα δεδομένα και θα προσαρμόζαμε την καθημερινότητά μας ανάλογα. Ποιος μας εμποδίζει να το πράξουμε σε ατομικό επίπεδο; Όσο κινούμαστε και συμπεριφερόμαστε ανορθόδοξα σε σχέση με την χρονική αντίληψη που έχει ο κόσμος, τότε θα έχουμε τη δυνατότητα να ταξιδεύουμε εμπρός στο μέλλον ή πίσω στο παρελθόν. Μόνο που, πλέον, πρέπει εμείς να ορίσουμε τα όρια αυτού του ταξιδιού στο χρόνο, ώστε να υπάρχει πάντα ένας κώδικας επικοινωνίας με τους υπόλοιπους.
Κάθε φορά, λοιπόν, που θα αισθανόμαστε ότι ξεμείναμε από χρόνο μπορούμε να δημιουργούμε το δικό μας, δανειζόμενοι ώρες ή και μέρες από το μέλλον ή το παρελθόν. Τώρα, έχουμε το χρόνο που χρειαζόμαστε. Συνεπώς, τώρα μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι!
Λεζπουρίδης Θεοχάρης
