Ο δικός μου Όλυμπος – Μέρος Α’
Παρασκευή, 26 Ιουνίου. 17:30
Ξεκινώ με το Νίκο με προορισμό το Λιτόχωρο, Πιερίας. Έχω βρεθεί και άλλες φορές στο Λιτόχωρο. 2 με τον Olympus Marathon και κάμποσες ακόμα σαν ορειβάτης που με δέος και σεβασμό έκανε το κάθε του βήμα στα μαγικά μονοπάτια του βουνού των θεών.
Η Λέτα, αρχηγός της πεζοπορικής αποστολής, μου είπε να την καλέσω μόλις φτάσουμε για να γνωριστούμε από κοντά για πρώτη φορά αλλά και για να μου εξηγήσει κάποιες τελευταίες λεπτομέρειες σχετικά με την αυριανή πεζοπορία. Μαζί της ήταν ο Δημοσθένης – ωραίος τύπος. Απλός, λιτός, απέριττος. Η ώρα είχε φτάσει ήδη 23:00. Πεινούσα και νύσταζα. Είχα και λίγη αγωνία για αύριο.
Στο ξενοδοχείο αργότερα θα μας έβρισκαν ο φίλος μου Γιάννης μαζί με την κοπέλα του Βασιλική και τον κολλητό του Στέλιο. Άργησαν να έρθουν και έτσι ξάπλωσα.
Σάββατο, 27 Ιουνίου. 06:30
Τα είπαμε στα γρήγορα το πρωί και ξεκινήσαμε για τα Πριόνια, έτσι ονομάζεται αυτό το μέρος όπου μπορείς να πας με το αυτοκίνητο σου και να ξεκινήσεις την ανάβαση σε υψόμετρο 1.100μ. Τα Πριόνια βρίσκοντα δίπλα από το μονοπάτι που οδηγεί στο Φαράγγι του Ενιπέα. Εάν δεν έχεις πάει μέχρι σήμερα, φρόντισε να πας!
Εκεί γνώρισα και άλλα παιδιά. Ωραίες και φρέσκες φάτσες. Τη Θέμιδα, τη Σοφία, τη Σοφία Μαρία, τους Τζότζους, τον Σάββα που τον φώναζα “σπίκερ” και καμιά 25αριά ακόμα άτομα.
Ξεκινήσαμε αργά αλλά σταθερά και μετά από 2 ώρες και κάτι φτάσαμε στο καταφύγιο “Σπήλιος Αγαπητός” στα 2.100μ υψόμετρο. Λόγω της ερασιτεχνικής μου ενασχόλησης με το ορεινό τρέξιμο η κούραση που ένιωθα ήταν ελάχιστη. Άλλαξα μπλουζάκι, έφαγα τη μπάρα μου, ήπια νεράκι μπόλικο – έγινα καινούριος με άλλα λόγια. Μετά από 60′ – μου φάνηκαν πολλά για ξεκούραση για να είμαι ειλικρινής – ξεκινήσαμε με προορισμό το δεύτερο καταφύγιο “Γιώσος Αποστολίδης” όπου θα περνούσαμε τη βραδιά σε υψόμετρο 2.800μ. Πήραμε το μονοπάτι με ονομασία “Κοφτό”, εάν αναρωτιέσαι ναι, ήταν αρκετά κοφτό!
Ο Στέλιος, ο κολλητός του Γιάννη, είχε αρχίσει να μη νιώθει άνετα. Τόσο με το στενό μονοπάτι όσο και με το υψόμετρο που άρχιζε να μεγαλώνει βήμα το βήμα. Ήμουν δίπλα του και του μιλούσα ότι όλα είναι και θα είναι ωραία και καλά και ότι η εμπειρία που πρόκειται να ζήσουμε θα μας κάνει να υιοθετήσουμε έναν διαφορετικό τρόπο οπτικής από την επόμενη, κιόλας, ημέρα. Μου αρέσει να υποστηρίζω και να εμψυχώνω τους ανθρώπους να ξεπερνούν τους εαυτούς τους. Μαζί με αυτούς κι εγώ γίνομαι καλύτερος και ξεπερνώ τα δικά μου όρια.
Το επόμενο μονοπάτι είχε αρκετό χιόνι και διέσχιζε οριζόντια τη μεγάλη κάθετη κλίση της πλαγιάς του Ολύμπου. Γλιστρούσε και ήθελε προσοχή. Ζήτησα από τη Λέτα να πάω μαζί με το Στέλιο λίγο πιο κάτω ώστε να περικυκλώσουμε επί της ουσίας το χιονισμένο μονοπάτι και να ανέβουμε σε ξηρό έδαφος αυτή την πιο έντονη κλίση. Μου είπε “ναι” και κατευθείαν άρπαξα την ευκαιρία και σε λιγότερο από 1 λεπτό διασχίσαμε χωρίς δυσκολία το μονοπάτι. Τώρα το μόνο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να ανέβουμε την κλίση για να φτάσουμε στο σημείο που ήταν η υπόλοιπη ομάδα.
Η κλίση τελικά ήταν τόσο έντονη που έπρεπε να πέσουμε στα τέσσερα για να καταφέρουμε να φτάσουμε εκεί που θέλαμε. Το έδαφος σαθρό, νωπό λόγω του χιονιού αλλά με σταθερές κινήσεις ανέβαινες χωρίς θέμα. Εγώ το ήξερα, ο Στέλιος όμως όχι. Έκανε πιο έντονες κινήσεις στην προσπάθεια του να αναρριχηθεί. Απλώνω το χέρι μου και σφίγγω δυνατά την παλάμη του. Σε αυτό το σημείο τον ακούω να μου λέει “πέφτω”.
Όταν λες κάτι του δίνεις σάρκα και οστά, το κάνεις πραγματικότητα, του δίνεις “αέρα”. Είναι αλήθεια, είναι υπαρκτό, έχει υπόσταση. Προς στιγμή, αφήνω τη λέξη αυτή να με ξεγελάσει και αρχίζω να χάνω, κυριολεκτικά, το έδαφος κι εγώ.
Άλλαξε τις λέξεις σου, άλλαξε τη ζωή σου!
Για να συνεχίσω την ιστορία, πέφταμε γλιστρώντας αργά και οι δύο. Κρατώντας πολύ δυνατά ο ένας το χέρι του άλλου γλιστρούσαμε χωρίς όμως να μπορούμε να κάνουμε πολλά. Ένα μόνο μπορούσαμε να κάνουμε. Να πιστέψουμε. Σε ποιον; Στους εαυτούς μας; Δεν έφτανε αυτό. Έπρεπε να πιστέψει και ο ένας στον άλλο. Ο ένας στον άλλο; Πως να πιστέψει ο ένας στον άλλο; Αφού γνωριστήκαμε, σκάρτα, πριν 8 ώρες..
*η συνέχεια την επόμενη εβδομάδα στο μέρος Β
Αποστόλης Κουμαρίνος
Ιδρυτής – theSPEAKERS
