Εσύ ήξερες για το κουμπί διαγραφής στον εγκέφαλό σου;

“Οι νευρώνες που πυροδοτούνται μαζί, συνδέονται”. Αυτή η φράση λειτουργεί σαν ένας βασικός άξονας στον τομέα της νευροεπιστήμης.

Με την εξέλιξη της νευροεπιστήμης οι ειδικοί ανακάλυψαν κάτι το οποίο είναι αρκετά ενδιαφέρον και θέτει νέες βάσεις στον τομέα εκμάθησης και απορρόφησης της εκάστοτε γνώσης. Υπάρχει ένα παλιό ρητό το οποίο λέει πως η πρακτική και η επανάληψη μας οδηγεί στην τελειότητα.

Τα τελευταία χρόνια όμως η νευροεπιστήμη έχει ανακαλύψει πως πιο σημαντική από την επανάληψη και την πρακτική είναι η ικανότητα να σπάμε τις νευρωνικές συνδέσεις. Τι σημαίνει αυτό; Να ξε-μαθαίνουμε ένα αντικείμενο και αυτό ονομάζεται “συναπτική αποκοπή”.

Πάμε όμως να δούμε πως ακριβώς λειτουργεί αυτή η μέθοδος…

Θα ήθελα να φανταστείτε πως ο εγκέφαλός σας μοιάζει με ένα ακατέργαστο κομμάτι μάρμαρο το οποίο έχει αναλάβει ένας γλύπτης για να το μετατρέψει σε ένα υπέροχο άγαλμα. Ο γλύπτης κοιτάζει το μάρμαρο και βλέπει μέσα του το άγαλμα που θέλει να δημιουργήσει. Το μάρμαρο αποτελείται από συγκεκριμένες ουσίες/συστατικά τα οποία του δίνουν τη μορφή που το ανθρώπινο μάτι διακρίνει, τον λευκό, γυαλιστερό λίθο. Αυτά τα συστατικά λοιπόν αποτελούν τις συναπτικές συνδέσεις των νευρώνων. Οι συνδέσεις αυτές είναι ορμόνες όπως η ντοπαμίνη, η σεροτονίνη και άλλες.

Τα εργαλεία που χρησιμοποιεί ο γλύπτης για να απομακρύνει τα περιττά κομμάτια μαρμάρου είναι τα νευρογλοιακά κύτταρα. Εάν δεν υπάρχουν αυτά τα εργαλεία ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να δώσει στο μάρμαρο τη μορφή που θέλει. Άλλα εργαλεία βοηθούν στο σπάσιμο, άλλα στη λείανση της πέτρας, άλλα στην υψή της. Αυτά που αφαιρούν και σπάζουν την πέτρα είναι τα μικρογλοιακά κύτταρα και τα οποία αποκόπτουν τις συναπτικές συνδέσεις δημιουργώντας ελεύθερο χώρο στον εγκέφαλό μας για να αποθηκεύσει νέες πληροφορίες.

Πώς όμως ξέρουν ποιες συνδέσεις να σπάσουν; Το χέρι του καλλιτέχνη κινείται με το ένστικτο. Ανάλογα με τη νοητή εικόνα που έχει στο μυαλό του κινείται και το χέρι του. Οι συναπτικές συνδέσεις που χρησιμοποιούνται λιγότερο “στιγματίζονται” από πρωτεΐνες όπως η C1q και όταν τα μικρογλοιακά κύτταρα την εντοπίζουν αρχίζουν να “σπάζουν” την πέτρα, δίνοντας ελεύθερο χώρο στον καλλιτέχνη να δημιουργήσει.

Έτσι, ο εγκέφαλός μας ελευθερώνει χώρο για να χτίσει νέες, πιο δυνατές συνδέσεις.

Στο επόμενό μας άρθρο θα μάθουμε τι είναι αυτό που επιταχύνει αυτή τη διαδικασία. Μέχρι τότε; Συνεχίστε να σκέφτεστε έξω απ’ το κουτί!

Νίκος Βόπης PhD candidate

NLP MPrac – CH – CHA Master /Mind Trainer