Καθώς διαβάζεις αυτές τις σειρές βρίσκομαι, λογικά υγιής, στην οροσειρά της Ροδόπης τρέχοντας τον αγώνα Rodopi Challenge (ROC) μήκους 89χλμ και 4.800μ συνολικής υψομετρικής διαφοράς.
Ο αγώνας αυτός θεωρείται μία «εισαγωγή» στους αγώνες Ultra-Marathon. Εάν δηλαδή επιθυμείς να λάβεις μέρος σε πιο μεγάλους αγώνες όπως ο «θρυλικός» ROUT μήκους 189χλμ (ω, ναι!) και +9000 μέτρων υψομετρικής διαφοράς τότε καλείσαι να ξεκινήσεις από εδώ.
Τελευταία φορά που έτρεξα αυτόν τον αγώνα ήταν το 2019 νιώθω ότι δεν απέχω πέντε χρόνια από το 2019 αλλά ίσως πενήντα! Έχουν συμβεί τόσα πολλά από τότε, θετικά και αρνητικά, που με το ζόρι με αναγνωρίζω.
Άλλος Αποστόλης το 2019 και εντελώς διαφορετικός Αποστόλης το 2024. Οι αξίες παραμένουν οι ίδιες αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος που τις προσεγγίζω πλέον και μέσα από ποια βιώματα, γεγονότα, καταστάσεις επιλέγω να τις αναδεικνύω.
Το 2019 ο αγώνας ήταν μήκους 82χλμ και ήταν ίσως ο πιο δύσκολος και επίπονος αγώνας της ζωής μου. Στο 49ο χλμ αποφάσισα να εγκαταλείψω αφού πρώτα είχα γίνει κάτασπρος (δεν υπερβάλω) από την αφυδάτωση. Τελικά δεν εγκατέλειψα (την ιστορία θα στην πω σε επόμενο email) και τερμάτισα από 18 ώρες και 9 λεπτά μαζί με τον κ. Σάκη – ο οποίος έτρεχε για να πάει το μετάλλιο στην κόρη του η οποία έπασχε τότε από νευρική ανορεξία.
Φέτος εύχομαι τα πράγματα να κυλήσουν διαφορετικά και να μη χρειαστεί να περάσω ότι πέρασα το 2019 για να φτάσω στον πολυπόθητο τερματισμό.
Οι εικόνες που έχεις στο δάσος της οροσειράς της Ροδόπης είναι λες και είναι βγαλμένες από παραμύθι του Τόλκιν! Έλατα, στενά μονοπάτια, απόκρυφα σημεία, δροσερά ρυάκια και αχτίδες του φεγγαριού να σε τυφλώνουν κατά τη διάρκεια της νύχτας. Εάν νομίζεις ότι τρέχεις μόνος σου στο δάσος πλανάσαι πλάνην οικτράν. Εκτός από τα οικόσιτα και κτηνοτροφικά ζώα, εδώ συναντώνται τα περισσότερα από τα μεγάλα θηλαστικά της Ελλάδας: Λαγός, Λύκος, Τσακάλι, Αλεπού, καφετιά Αρκούδα, Νυφίτσα, Βίδρα, Αγριόγατα, Αγριογούρουνο, Ελάφι, Ζαρκάδι, Βούβαλος, Αγριοκάτσικο. Όπως καταλαβαίνεις είναι μεγάλη η παρέα! Μέχρι τώρα δεν έχω συναντήσει κανένα από αυτούς τους φίλους από κοντά και εύχομαι να μην το κάνω ούτε και τώρα.
Τι έχω μαζί μου; Τι κουβαλάω μάλλον μαζί μου για αυτά τα 89 χιλιόμετρα στο ειδικά διαμορφωμένο σακίδιο πλάτης για ορεινούς αγώνες τρεξίματος;
-Gel υδατανθράκων
-Ηλεκτρολύτες
-Μπάρες ενέργειας
-Φακό κεφαλής x 2
-Κάλτσες
-T shirt
-Μπαταρίες για τον φακό
-Ιώδιο
-Γάζες
-Σφυρίχτρα
-Αλουμινοκουβέρτα
-Αδιάβροχο κινητό τηλέφωνο (με κουμπάκια και χωρίς ίντερνετ για να κρατάει η μπαταρία!)
Έχει νόημα όλο αυτό, έπιασα τον εαυτό μου να λέει λίγες μέρες πριν;
Ακολουθώ χορτοφαγική διατροφή εδώ και 9 μήνες οπότε κάποια πράγματα τον τελευταίο καιρό είχαν αρχίσει να με ενοχλούν. Γιατί πάλι ρύζι; Γιατί την Κυριακή να σηκωθώ από τις 06:00 και να πάω για τρέξιμο; Γιατί μετά το γραφείο στις 23:00 να πάω για προπόνηση;
Όσο και εάν το μοιραζόμουν με τους δικούς μου ανθρώπους και να έψαχνα να βρω απάντηση δεν κατέληγα πουθενά. Η απάντηση – ξανά – ήταν μέσα μου.
Δική μου επιλογή να τρέξω αυτόν τον μοναδικό αγώνα – δικές μου και οι «συνέπειες» προετοιμασίας.
Δεν ξέρω εάν θα καταφέρω να φτάσω στη γραμμή του τερματισμού εντός του χρονικού ορίου των 19 ½ ωρών ξέρω όμως ότι οφείλουμε να πηγαίνουμε κόντρα στην πεπατημένη. Οφείλουμε να κάνουμε αυτό που κανονικά δεν θα έπρεπε να κάνουμε γιατί δεν θεωρείται «φυσιολογικό». Οφείλουμε να πηγαίνουμε ακόμα και εάν γνωρίζουμε ότι μπορεί να μη φτάσουμε.
Αυτή είναι η ζωή. Αυτός είναι ο σκοπός. Αυτή είναι η υπεροχή.
Η υπεροχή και το άπιαστο της ανθρώπινης φύσης.
Και όπως μου είπε ένας παππούς μια μέρα στο βουνό όταν τον ρώτησα εάν πηγαίνω σωστά, εκείνος απάντησε: «Δεν μπορείς να χαθείς εάν τρέχεις με την καρδιά σου! Συνέχισε αγόρι μου, θα τα καταφέρεις».
Συνεχίζουμε. Με ό,τι έχουμε.
Αγάπη, σεβασμός και εντιμότητα το «νερό» στην φαρέτρα του σώματος μας για να νικήσουμε τα εμπόδια του μυαλού και να αγγίξουμε τις αειθαλείς πήγες του τερματισμού.
Απόστολος Κουμαρίνος
Founder theSPEAKERS
Public speaking champion
