«Ο χρόνος είναι χρήμα!» λένε κάποιοι... Λάθος!
Ο χρόνος είναι χρόνος, μα, αυτός που θα βρει τον τρόπο να τον «χειραγωγήσει» με γνώμονα τις επιθυμίες του, τότε αυτός θα αποκτήσει πλούτο. Το χρήμα, ωστόσο, δεν είναι η μοναδική μορφή πλουτισμού και αυτό οφείλουμε πάντοτε να το έχουμε στο νου μας.
Το ότι μετράμε το χρόνο, δηλαδή, σημαίνει πως επικοινωνούμε και καλύτερα; Όχι. Ή μάλλον όχι απαραίτητα.
Α΄ μέρος
«Τίποτα δεν είναι πιο μεγάλο, αφού αυτός είναι το μέτρο της αιωνιότητας. Τίποτα δεν είναι πιο μικρό αφού δε φτάνει για τα σχέδιά μας. Τίποτα δεν είναι πιο μακρύ γι’ αυτόν που περιμένει, για τον άρρωστο που πονάει. Τίποτα δεν είναι πιο σύντομο γι’ αυτόν που είναι ευτυχισμένος. Εκτείνεται μέχρι το άπειρο σιγά – σιγά. Όλοι οι άνθρωποι τον παραμελούν και όλοι λυπούνται για την απώλειά του. Τίποτα δε γίνεται χωρίς αυτόν. Μας κάνει να ξεχνάμε ό,τι είναι ανάξιο για το μέλλον ενώ χαρίζει την αθανασία στα άξια !» – Βολταίρος (1694 – 1778).
Κανείς δεν μπορεί ν’ αρνηθεί, ότι στην εποχή που η ηλικία μας υπολογιζόταν με μονοψήφιο αριθμό, ζούσαμε τόσο μαγικές στιγμές που τις νοσταλγούμε, μέχρι και σήμερα.
Τι σκέφτεσαι, όταν σκέφτεσαι; Παρακολουθείς αυτά που σκέφτεσαι, όταν μένεις μόνος; Όταν περπατάς ή πριν κοιμηθείς; Και, κυρίως, σκέφτεσαι καταστάσεις που έχουν συμβεί ή καταστάσεις που θες να συμβούν;
Συχνά ακούω από τον κόσμο να λέει πως σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός. Ωστόσο, ο προορισμός είναι αυτός που θα ορίσει την κατεύθυνση που θα διαμορφώσει το χαρακτήρα μας.